علت لق شدن دندان ها – پیشگیری و درمان بیماری لثه

لق شدن دندان ها می تواند دلایل متفاوتی داشته باشد از جمله:

بیماری لثه، ضربه به دندان، شکستگی دندان و درمان ارتودنسی

بیماری لثه: در بزرگسالان اگر به موقع درمان نشود باعث تحلیل استخوان اطراف دندان و لق شدن دندان ها و در نتیجه از دست دادن دندان ها می‌شود.

لقی دندان را باید جدی گرفت لقی به جز در هنگام افتادن دندان شیری در بقیه موارد یک حالت پاتولوژیک و بیماری می‌باشد که در صورت وجود لقی در دندان بایستی حتما به دانپزشک مراجعه کرد.

ضربه: اگر لقی بخاطر ضربه بوده درمان فیکس کردن دندان توسط دندانپزشک انجام شده و در صورت شکستگی بسته یه خط شکستگی درمان خاصی انجام می‌شود.

ارتودنسی: در درمان ارتودنسی با توجه به بستن سیم ها جهت جابجایی دندان ها این لقی موقت و جای نگرانی ندارد.

با توجه به علل مختلف لقی دندان روش های درمانی متفاوتی وجود دارد.

 

عوامل بروز و تشدید لق شدن دندان
علل متعددی در بروز این مشکل نقش دارند. بعضی از بیماران دچار پیش زمینه ژنتیک عفونت لثه‌ها هستند که لازم است این افراد از نظر وضعیت سلامت خانوادگی بررسی شوند.

رعایت بهداشت دهان و دندان به طور قطع می‌تواند خطرات بروز عفونت لثه‌ها را کاهش دهد. گرچه جرم‌های دندان به‌طور مستقیم عامل بروز بیماری نیستند، اما محیط مناسبی برای رشد و تکثیر باکتری‌ها فراهم می کنند.

سلامت عمومی فرد نیز نقش مهمی در این‌ خصوص دارد. به طور مثال اشخاص دیابتی بیش تر از دیگران در معرض این بیماری قرار دارند. البته عفونت دندان بر وضعیت سلامت عمومی نیز تأثیر می‌گذارد و بخصوص افراد مبتلا به ناراحتی‌های قلبی عروقی، دیابت و خانم‌های باردار بیشتر در معرض خطر هستند.
سن نیز عامل دیگری است و معمولاً افراد در سنین 30 تا 40 سال برای رفع این مشکل به دندانپزشک مراجعه می‌کنند.
استعمال دخانیات و کشیدن سیگار  را نیز نباید فراموش کرد، زیرا عامل بسیار مهمی در پیشرفت عفونت لثه‌هاست و
در نهایت اینکه مسواک‌های خیلی زبر و مسواک زدن محکم نیز می‌تواند به تدریج به بافت لثه آسیب برساند.

علائم دندان های لق و یا شروع آن:
دندان‌های لق عموما علائم و نشانه‌های دیگری بجز لق‌شدن دندان‌ها دارند. این علائم از قرار زیر هستند:
• خونریزی لثه‌ها
• خونریزی در طول مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن
• زخم شدن لثه‌ها
• متورم شدن، بنفش یا قرمز رنگ شدن لثه‌ها
• عقب رفتن لثه‌ها
• چرک دور دندان
• جمع شدن غذا بین دندان‌ها یا زیر لثه‌ها که منجر به عفونت شود

این علائم ممکن است  همراه با لق‌شدن دندان‌ها باشد و از علائم بیماری لثه شدید می‌باشند که باید در سریع ترین زمان به علت  لق‌شده دندان های خود پی ببرید و آن را درمان کنید.

تشخیص علت دندان لق شده
پس از اینکه دندان لق شد، باید سریعا به دندانپزشک زیبایی خوب مراجعه و مشکل خود را با وی درمیان گذاشت. دندانپزشک ابتدا علت لق شدن دندان را بررسی می‎ کند. این امر تا زمانی که بیماری پریودنتال از سطح متوسط به سطح پیشرفته نرفته، مشخص نمی‌شود.

لق شدن یک دندان و حرکت آن براساس میزان از دست رفتن استخوان مرتبط با آن دندان می‎ باشد. حتی لق شدن خفیف دندان به معنای بیماری شدید استخوان اطراف دندان می‎ باشد. بی توجهی به این معضل موجب تشدید بیماری استخوان فک شده و نهایتا فرد نمی‌تواند با دندان لق‌شده چیزی بجود یا فشاری بر روی آن وارد کند. این امر ممکن است در نهایت منجر به افتادن دندان ‎شود.

جمع شدن جرم دندان و پلاک  در نواحی عمیق تر زیر دندان و لثه، میزان خطر لق شدگی دندان را افزایش می‎ دهد. دندانپزشک خوب با معاینه وضعیت دهان و دندان، علت لق شدن دندان را تشخیص و در صورت لزوم آزمایشات دیگری را جهت شناخت علت اصلی این مشکل نیز تجویز می‎ نماید.

درمان لقی دندان ها و مشکل لثه:
مراجعه به دندانپزشک برای تمیز کردن حرفه‌ای دندان‌ها
شما با تمیز کردن گسترده دندان‌ها و لثه‌های خود می‌توانید همه باکتری‌هایی که در دهانتان تجمع کرده‌اند را از بین ببرید و لقی دندان را برطرف کنید. همچنین تمیز کردن حرفه‌ای لثه‌ها به درمان بیماری‌های لثه که عامل زمینه‌ای برای لقی دندان بوده است، کمک می‌کند. در واقع، اگر هنگام جویدن غذا احساس درد می‌کنید می‌توانید با جرم‌گیری یا تمیز کردن حرفه‌ای دندان‌ها، این مشکل را قبل از آنکه شدیدتر شود، درمان کنید.

درمان‌ ارتودنسی در مشهد
اگر بی‌نظمی و نامرتبی دندان‌ها عامل لقی و ناپایداری دندان باشد، لازم است یک دوره درمان ارتودنسی برای بیمار برنامه‌ریزی و انجام شود تا دندان‌های او صاف و مرتب شوند و نیروی وارد بر آن‌ها به صورت یکنواخت بر روی سطح همه دندان‌ها توزیع شود.

اسپلینت دندان
اسپلینت کردن دندان عملی است که طی آن، دندان‌های لق به دندان‌های محکم کناری خود متصل می‌شوند. این کار باعث می‌شود که نیروی ناشی از گاز زدن به طور یکنواخت بر روی دندان‌ها توزیع شود و فشار وارد بر دندان لق کاهش پیدا کند.

اسپلینت دندان‌ها معمولاً با استفاده از یک سیم استیل نازک انجام می‌گیرد که از فاصله بین دندان‌های لق و دندان‌های محکم کناری آنها به شکل خاصی عبور داده می‌شود و دندان لق را با حداکثر پایداری و استحکام در جای خود نگه می‌دارد.

کشیدن دندان لق
دندان لقی که آزادانه در تمامی جهات حرکت می‌کند و به نظر می‌رسد که کار آن از ترمیم و درمان گذشته است، بهتر است کشیده شود، چون این کار به نفع خود شما خواهد بود.

رژیم غذایی مناسب
مواد معدنی از قبیل کلسیم و سیلیس برای ترمیم و بازسازی ساختار دندان‌ها ضرورت حیاتی دارند. ویتامین‌های C، D و K نیز برای سلامتی لثه‌ها و استحکام دندان‌ها اهمیت زیادی دارند. بنابراین شما باید مقدار بیشتری از غذاهای غنی از ویتامین C از قبیل مرکبات، آب لیمو، پرتقال و غیره را در برنامه غذایی خود داشته باشید و محصولات لبنی و سبزیجات تازه را نیز بیشتر مصرف کنید تا کلسیم مورد نیاز برای دندان‌هایتان تأمین شود.
در نهایت شما دچار التهاب و خونریزی لثه‌ها و بوی بد دهان خواهید شد. لثه‌های شما از روی دندان‌ها عقب می‌روند و نهایتاً از دندان جدا خواهند شد. بنابراین اگر درمان اصولی و به موقع انجام نشود، دندان شما خواهد افتاد و یا مجبور خواهید بود که آن را بکشید.

پیشگیری از لق شدن دندان
بهترین راه پیشگیری، رعایت اصول بهداشت دهان و دندان با مسواک زدن دقیق دندان‌ها دو بار در روز به مدت دست‌کم دو دقیقه است. همچنین باید به طور منظم به دندان‌پزشک مراجعه کرد. اگر سابقه بروز این بیماری در افراد خانواده وجود دارد، باید حتماً مهم تلقی شود.

در درمان قرمزی، تورم و خونریزی لثه‌ها نیز نباید تردید کرد. لق شدن دندان ها در سنین بزرگسالی به دلایل مختلف و به اشکال متفاوتی ممکن است ایجاد شود. برای تشخیص لقی دندان ها نیز روش معاینه خاصی وجود دارد که بایستی توسط دندان پزشک انجام شود. در مورد درمان نیز حتما با دندانپزشک خود یا یک متخصص لثه مشورت کنید. لقی طبیعی که در حقیقت به عنوان لقی گفته نمی شود و آن را در دندانپزشکی موبالیتی می گویند. هر دندان طبیعی تا حد جابجایی طبیعی دارد که هیچ اشکالی ندارد. بیماری لثه مشکلات پریو و به عبارتی مشکل در بافت‌های نگهدارنده دندان یعنی لثه و استخوان آلوئول می‌تواند موجب لقی دندان‌ها شود. در صورت عدم درمان این مشکلات دندان مربوطه از دست می رود. همچنین در طی درمان‌های ارتدنسی دندان‌ها حین حرکت، لق شده و پس از تثبیت در محل جدید مجددا سفت می‌شوند. پزشکتان حتما این موضوع را تحت مراقبت دارد اما بهتر است بیمار هم محل‌های لقی را به دکتر متذکر شود اما جای نگرانی نیست. برخی بیماری‌های عمومی (سیستمیک) می‌تواند با تحلیل استخوان اطراف ریشه دندان (آلوئول) موجب لقی دندان شود. برخی از این بیماری‌ها خطرناک هم هستند و دندانپزشک می تواند اولین کسی باشد که از روی لقی دندان فرد و درخواست آزمایش، شخص را مطلع کرده و به متخصص مربوطه ارجاع دهد. ضربه به دندان می‌تواند موجب شل شدن آن شود. معمولا این موارد خود بخود رفع می‌شود اما باید دندان بیمار برای حداقل 6 ماه تحت نظر دندانپزشک یا متخصص باشد که اگربیمار نیاز به معالجه ریشه (عصب کشی) دارد، درمان انجام شود تا دندان عفونت نکند.

و اما بیشتر بدانید از بیماری های لثه

پریودنتیت
بیماری پریودنتیت (periodontitis) به معنای “التهاب بافت های اطراف دندان” بوده که جزء عفونت های جدی لثه محسوب می شود و به بافت نرم و استخوان که از دندان حمایت می کند، آسیب وارد می کند.

تمام بیماری های اطراف دندان(پریودنتال)، که شامل پریودنتیت نیز می باشد، روی پریودنشیم (Periodontium) تاثیر می گذارند.

پریودنشیم همان بافت اطراف دندان است که نقش محافظتی دارد.

این بیماری بافت استخوانی اطراف دندان را به کندی و پیوسته از بین می برد. جانوران میکروسکوپی مانند باکتری به سطح دندان چسبیده و تکثیر می شوند که بدن هایی با ایمنی بالا به این عمل، واکنشی نظیر التهاب نشان می دهند.

پریودنتیت اگر درمان نشود نهایتا منجر به از دست رفتن دندان ها، بالا رفتن خطر سکته قلبی ضربه و یا دیگر مشکلات می شود. باکتری های پلاک (مایع بی رنگ و چسبناکی که روی سطح دندان ساخته می شود) رایج ترین علت بیماری های لثه ای است. پریودانتیکس (Periodonticsعلم امراض لثه و بافت های اطراف دندان) در دندانپزشکی علم پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری های لثه و ساختاری است از دندان محافظت می کند. در کل، ۸ رشته تخصصی در دندانپزشکی وجود دارد که پریودانتیکس یکی از آنهاست. اگر قصد انجام ایمپلنت را دارید باید به یک پریودنتیست (متخصص لثه ) مراجعه کنید. در بسیاری از موارد، پریودنتیت قابل پیشگیری بوده و به علت رعایت نکردن بهداشت دهان و دندان اتفاق می افتد.

تفاوت پریودنتیت و آماس لثه چیست؟
آماس لثه قبل از پریودنتیت اتفاق می افتد و معمولا به التهاب لثه برمی گردد؛ در حالی که پریودنتیت نوعی بیماری است که در آن بافت و استخوان تخریب می شوند. در ابتدا، باکتری های پلاک روی سطح دندان جمع شده و باعث قرمز و ملتهب شدن لثه ها می شوند که در این صورت دندان ها هنگام مسواک زدن خونریزی می کنند. با وجود اینکه لثه ها تحریک شده و آزاردهنده می شوند، آماس لثه منجر به لقی دندان ها و آسیب جدی به استخوان و بافت های اطراف نمی شود.

مقاله مرتبط: جرمگیری و بروساژ دندان 

آماس لثه اگر درمان نشود می تواند منجر به پریودنتیت شود. پریودنتیت باعث افتادگی لثه ها و استخوان شده و فواصل بزرگ تشکیل می دهد. ذرات باقی مانده ی غذایی در فضای بین لثه و دندان جمع شده و آن قسمت را آلوده می کنند. همزمان با پخش شدن پلاک زیر لثه، سیستم ایمنی بدن به باکتری ها حمله می کند و استخوان و بافت های مجاور دندان که از دندان نگه داری می کنند، را تخریب می کند که ممکن است منجر به لقی دندان یا افتادن آن شود. در بیانی ساده تر، پریودنتیت شامل تغیرات برگشت ناپذیر ساختار های اطراف دندان بوده در حالی که آماس لثه اینگونه نیست.

علت بیماری پریودنتیت:
علت بیماری پریودنتیت باکتری های پلاک می باشند. پلاک ماده چسبناکی است که چند ساعت پس از مسواک زدن روی دندان ها تشکیل می شود. جالب توجه است که این، واکنش بدن انسان به عفونت های باکتریایی است که بیشتر مشکل ساز می شود. سلول های دستگاه ایمنی بدن در تلاش برای از بین بردن باکتری ها، ماده ای از خود آزاد می کنند که باعث التهاب و تخریب لثه ها،رباط پریودنتال و یا استخوان آلوئولار (alveolar bone) می شود. این روند به تورم، خونریزی لثه ها، علائمی از التهاب لثه (که اولین مرحله بیماری پریودنتیت است) و لق شدن دندان ها که نشانه ای از پریودنتیت شدید می باشد(مرحله پیشرفته بیماری) منجر می شود.

مسئله دیگر آنجاست که اگر پلاک روی دندان ساخته شود به مرور زمان سخت و آهکی شده و به سنگ یا جرم (calculus)( که معمولا رسوب (tartar) نیز نامیده می شود) تبدیل می شود. از آنجایی که جرم برآمده تر از مینای دندان و یا سمنتوم(cementum) ( لایه ای که ریشه دندان را می پوشاند) است، در صورت ادامه پیدا کردن این انباشتگی، پلاک های بیشتری به آن می چسبند. استفاده از خمیر دندان ضد رسوب می تواند روند انباشته شدن جرم در اطراف دندان را کند کند اما تاثیری در رسوب هایی که قبلا در حد فاصل دندان و لثه جمع شده اند، ندارد .

علائم بیماری لثه:
لثه های سالم محکم و به رنگ صورتی روشن می باشند و به درستی اطراف دندان را احاطه کرده اند. نشانه ها و علائم پریودنتیت به شرح زیر است:

لثه هایی به رنگ قرمز تیره و یا قرمز روشن یا مایل به ارغوانی.
لثه های متورم
حساس شدن لثه ها هنگام لمس شدن.
لثه ها به آسانی خونریزی می کنند.
به وجود آمدن چرک بین دندان ها و لثه ها.
افتادگی لثه ها که باعث می شود دندان ها بلند تر از آنچه هستند به نظر برسند.
به وجود آمدن فضا های جدید بین دندان ها.
لق شدن دندان ها
احساس درد هنگام جویدن.
تغییر حالت روی هم قرار گرفتن دندان ها هنگام گاز زدن.
تنفس نادرست.

بیماری پریودنتیت انواع مختلفی دارد و رایج تزینشان عبارت است از:

پریودنتیت مزمن: دلیل این نوع پریودنتیت افزایش پلاک و جرم های دهان است که به مرور زمان و به آهستگی باعث وخامت وضعیت بیمار شده و در صورت درمان نشدن منجر به از دست رفتن دندان و از بین رفتن لثه و استخوان می شود.

پریودنتیت تهاجمی: معمولا از کودکی و یا از ابتدای بزرگسالی آغاز شده و افراد کمتری به آن مبتلا می شوند. این بیماری بیشتر روی خانواده ها تاثیر گذاشته و در صورت درمان نشدن به سرعت منجر به از دست رفتن تصاعدی استخوان و دندان می شود.

بیماری نکروز دندان(Necrotizing periodontal disease): که با عنوان مرگ بافت های لثه، رباط دندان و استخوان محافظ که به علت کم خونی (نکروز یا مردگی(Necrosis)) رخ می دهد، نیز شناخته می شود. این بیماری در نهایت منجر به عفونت شدید می شود.

به طور کلی، افرادی که سوء تغذیه دارند و یا سیستم ایمنی شان ضعیف شده است( مانند بیماران مبتلا به HIV، سرطان و غیره) بیشتر در خطر ابتلا به این نوع بیماری هستند.

پیشگیری از بیماری لثه:
مسلما با رعایت بهداشت دهان و دندان و همچنین انجام مداوم آزمایشات پیشرفته و رسیدگی های دندانی؛ از پریودنتیت و پیشرفته شدن التهابات لثه جلوگیری کرد.

نکات مهم در رعایت بهداشت دهان و دندان:

مسواک کردن سطح و کناره های دندان دوبار در روز (مسواک شما باید اندازه و دیگر ویژگی های یک مسواک خوب را داشته باشد).
تمیز کردن فضای بین دندان ها (قسمت هایی که برس های مسواک قادر به تمیز کردنشان نیستند) با استفاده از نخ دندان و برس های بین دندانی (بسته به اندازه فضای بین دندان ها) یکبار در روز.
نخ دندان بهتر است برای قسمت هایی استفاده شود که دندان ها به هم نزدیک بوده و با فاصله کم و یا بی فاصله از هم قرار دارند در حالی که برس های بین دندانی برای فاصله های بیشتر و ارتودنسی مناسبند.

فضاهای بین دندان های کج و درهم و یا اطراف پر کردگی ها، روکش ها و دندان های مصنوعی و یا افرادی که دارای سیم ارتودنسی هستند باید رسیدگی های ویژه شوند زیرا پلاک به آسانی در این محل ها جمع شده و دسترسی به این قسمت ها را محدود می کند.
دهان شویه ها آنتی باکتریال مکمل مفیدی برای مسواک زدن به شمار می آیند زیرا رشد باکتری ها را مهار کرده و تغیرات التهابی را کاهش می دهد. دهان شویه ها باید پس از مسواک زدن استفاده شوند.
در صورت تمیز نکردن دندان ها، رسوب پلاک روی دندان ها تشکیل شده و همین رسوب روی هم انباشته می شود وبه ماده ای سخت و ثابت (سنگ یا جرم که معمولا با عنوان رسوب شناخته می شود)تبدیل می شود که با مسواک نیز از بین نمی رود. دندانپزشک یا متخصص لثه در طی معاینه های مداوم، این رسوب ها را تشخیص داده و طی یک عملیات پاکسازی حرفه ای آنها را از بین می برد. پس از از بین رفتن رسوب ها، دندان ها با خمیری مخصوص صیقل داده می شوند تا سطح شان صاف شده و احتمال تجمع پلاک روی آنها کمتر شود.

چه عواملی خطر ابتلا به پریودنتیت را افزایش می دهد؟
چند عامل احتمال ایجاد و پیشرفت پریودنتیت را افزایش می دهند، عواملی مانند عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، برخی بیماری های جدی مثل دیابت و از همه مهم تر استعمال بیش از حد دخانیات است.

استعمال دخانیات و پریودنتیت
عمدتا افراد سیگاری بیشتر از افراد عادی به این بیماری مبتلا می شوند.
احتمال موفقیت درمان های پریودنتال(مانند ایمپلنت و پیوند لثه یا استخوان) در افراد سیگاری، بسیار کمتر از افراد غیر سیگاری است و این به علت کند بودن روند بهبودی در بافت های بدن این افراد است.
روند بیماری پریودنتیت و همچنین از دست دادن دندان ها در افراد سیگاری بسیار سریع تر از دیگر افراد است.
۹۰% افرادی که بدن هایشان به درمان های پریودنتیت جواب نمی دهد، سیگاری هستند. البته این موضوع در مورد کاشت ایمپلنت نیز صادق است میزان موفقیت کاشت ایمپلنت در افراد سیگاری کمتر است.

درمان پریودنتیت :
معمولا با ارزیابی دقیق و روش درمانی مناسب می توان به طور کامل روند بیماری پریودنتیت را متوقف کرد. کلید داشتن درمانی موفق عبارتست از تمرین و تکرار نکات بهداشتی دهان و دندان و از بین بردن باکتری های پلاک که مسبب اصلی آغاز روند بیماری هستند.

راهنمایی ها و توصیه های بهداشت دهان و دندان
هدف از روش درمانی، رعایت بهداشت دهان و درمان، کاهش تعداد باکتری های دهان به منظور کاهش سطح التهاب دندان است.

• دندانپزشک ابتدا علت بیماری پریودنتیت را بیان کرده و سپس به طور دقیق نحوه رسیدگی و تمیز نگه داشتن دندان ها و لثه ها را برای بیمار شرح می دهد. وی نحوه استفاده بهتر و کار آمد تر انواع ابزار هایی که برای تمیز کردن دندان استفاده می شود را توضیح می دهد؛ مثلا صحیح ترین روش مسواک زدن دندان ها، و نحوه استفاده درست از نخ دندان و برس های تمیز کننده بین دندان را آموزش می دهد.
• – پاکسازی حرفه ای
  تمام رسوبات نرم دندان را می توان از قسمت های قابل دسترسی پاک کرد و دندان ها را با فلوراید صیقل داد و درمان کرد. با توجه به میزان پیشرفتی که در کنترل پلاک دهان و سلامت لثه ها دیده می شود، آموزش ها و پاکسازی های بیشتر در صورت لزوم در دیدار های بعدی انجام می شود. قدم بعدی از بین بردن تمام جرم و رسوبات باکتریایی از سطح ریشه و ورم های لثه، توسط دندانپزشک می باشد.
• درمان با آنتی بیوتیک
  در برخی موارد آنتی بیوتیک برای عفونت های جدی و مزمن لثه که با رعایت بهداشت دهان و دندان نیز بهبود نیافته اند، یا بدون سنجش های میکروبیولوژی(میکروب شناسی) تجویز می گردد.
• ارزیابی مجدد
  پس از چند هفته دندانپزشک یا متخصص لثه، کل لثه ها را ارزیابی کرده تا از روند بهبودی اطمینان حاصل کند. دندانپزشکان برای ثبت عمق ورم های لثه و جلوگیری از خونریزی لثه ها، از وسیله ای استفاده می کنند که به آن پروب پریودنتال می گویند. در صورتی که ورم های کنار لثه بهبود نیافته باشند ممکن است روش های درمانی دیگری مانند جراحی های اصلاحی توصیه شود.
• درمان اصلاحی( جراحی)
  در بعضی از مواقع، برای از بین بردن باکتری های پلاک و رسوباتی که درون کیسه های التهابی زیر لثه و روی سطح ریشه ها یا همان فورکیشن ها(furcations)(قسمتی که ریشه ها از هم جدا می شوند) تشکیل شده اند، از جراحی استفاده می کنند. مسواک و نخ دندان قابل دسترسی به این قسمت ها نبوده و از این رو تا زمانی که باکتری ها می توانند در این محل ها ساکن شوند، التهاب ها نیز از بین نمی روند. در بیهوشی موضعی، لثه برداشته شده و سطح ریشه ها تحت نظارت دقیق پزشک پاکسازی می شود تا از نابودی تمام باکتری ها اطمینان حاصل کند. در برخی مواقع می توان همزمان با این عمل، استخوان از دست رفته را نیز با روش های خاص و احیا کننده درمان کرد. در انتهای جراحی، لثه ها سرجای خود بخیه می شوند.

مراقبت های بعد از عمل، درمان های حمایتی:
موفقیت های بلند مدت در درمان های بافت های دندان به تلاش خود فرد در رعایت بهداشت دهان و دندان و گروهی که رسیدگی ها و ارزیابی های مداوم دندان بیمار را بر عهده دارند، برمی گردد. پس از گذشت اولین مرحله از درمان، دندانپزشک باید شرایط لثه شما را در فواصل زمانی کوتاه، بررسی کرده و از بهبود التهاب ها اطمینان حاصل کند. تناوب ملاقات های بیمار با پزشک مربوطه، به شدت بیماری و خطر پیشرفت بیماری در آن شخص بستگی دارد. معمولا قرار های ملاقات با پزشک برای هر سه تا شش ماه تنظیم می شوند.

ملاقات های مداوم با پزشک بسیار مهم است زیرا طی این ملاقات ها پزشک از تکرار نشدن روند بیماری و عدم تخریب بیشتر لثه ها و استخوان های محافظ اطمینان حاصل می کند و اگر نشانه ای از ادامه روند بیماری وجود داشته باشد، می تواند محل التهاب را تشخیص داده و در مراحل اولیه، آن را درمان کند. همچنین نحوه صحیح رسیدگی های بهداشتی دهان و دندان به بیمار آموزش داده می شود تا از ایجاد التهاب جلوگیری شود.

موفقیت در درمان بیماری های پریودنتال نیازمند همکاری کامل بیمار و رعایت بهداشت روزانه دهان و دندان و شرکت در جلسات مقرر ملاقات با پزشک است.